'’Ο  θάνατος  του  κάθε  ανθρώπου  με  λιγοστεύει  εμένα,  γιατί  είμαι  αξεδιάλυτα  δεμένος  με  την  ανθρωπότητα.  Γι’  αυτό  μη  στέλνεις  ποτέ  να  ρωτήσεις  για  ‘’ποιόν  κτυπά  η  καμπάνα‘’;  Η  καμπάνα  κτυπάει  για  σένα‘’,  είχε  γράψει  κάποτε  ο  John  Donne.

      ‘’Καπετάνιε‘’,  αυτή  η  καμπάνα  χτύπησε  όχι  μόνο  για  σένα,  αλλά  και  για  όλους  μας.  Ο  απροσδόκητος  θάνατός  σου,  που  μας  έχει  συγκλονίσει,  μας  λιγοστεύει  όλους  μας.  Γιατί  χάσαμε  ένα  καλό  φίλο,  ένα  πλατύ  χαμόγελο,  μια  καλή  καρδιά  και  μια  απέραντη καλοσύνη  και  ο  τόπος  που  σε  γέννησε,  το  Αιτωλικό,  έναν  από τους  Καπετάνιους  του  Πανηγυριού  του.  Γιατί  ο  Σπύρος  Φλάκας,  ο  Άνθρωπος  που  έφυγε  από  κοντά  μας  για  το  στερνό  ταξίδι  του  ήταν  ένα  κομμάτι  της  Αιτωλικιλώτικης  Ιστορίας.

       Ο  ‘’Καπετάνιος‘’  επέστρεψε  στη  γη  που  τον  γέννησε,  στη  γη  που  αγάπησε  και  τον  αγάπησε.  Από  εδώ  από  το  Αιτωλικό  ξεκίνησε  το  ταξίδι  της  ζωής  του   μη  λησμονώντας  ποτέ  το  γενέθλιο  τόπο  της  καταγωγής  του.  Οι αρματωμένοι  της  παρέας  σου  σε  αποχαιρετούμε,  Καπετάνιε.  Ήσουν  πάντα  παρών  στο  Ιστορικό  μας  πανηγύρι,  στο  οποίο  συμμετείχες  από  τα  νεανικά  σου  χρόνια  ως  αρματωμένος  πανηγυριστής  και  έβγαζες  όλο  το  πάθος  σου  σ’  αυτό.  Ο  τόπος  σου  το  αναγνώρισε  αυτό.  Ο  Πολιτιστικός  και  Μορφωτικός  Σύλλογος  ‘’ΤΟ  ΑΙΤΩΛΙΚΟ‘’  σε  τίμησε  αναγνωρίζοντας  την  προσφορά  σου  στη  διατήρηση  του  πανηγυριού  με  την  μακρόχρονη  παρουσία  σου. 

         Φέτος  το  Πανηγύρι  θα  είναι  πιο  φτωχό  με  την  δική  σου  απουσία.  Ο  ζουρνάς  και  το  νταούλι  θα  κλάψουν  το  χαμό  σου.

Έφυγες,  Καπετάνιε!  Άφησες  τα  επίγεια  για  να  πας   να  συναντήσεις  τους  αρματωμένους  στη  γειτονιά  των  ουρανών,  που  όλοι  μαζί  κρατήσατε  ζωντανή  την  ιστορίας  του  πανηγυριού. 

        Κάποιοι  είπαν  πως  έφυγες  νωρίς.

        Εσύ  ξέρεις  αν  χόρτασες  την  ζωή  ή  αν  ο  θάνατος  ζήλεψε  το  μεράκι  σου. 

        Κάποιοι  είπαν  ότι  πρόσφερες  πολλά.  Κάτι  θα  ξέρουν.

        Κάποιοι  είπαν  να  σε  κλάψουμε.

        Δεν  ταιριάζουν  όμως  τα  κλάματα  κι  οι  στεναχώριες  σε  ανθρώπους  Ιστορία.

        Η  ολοκλήρωση  της  αποστολής  σου  στη  γη  κι  η  ξαφνική  απώλεια  σου  θα  στερήσει  από  όλους  εμάς  έναν  φίλο,  και  από  το  Πανηγύρι  έναν  ‘’Καπετάνιο‘’. 

        Ως  εδώ  ήταν,  ‘’Καπετάνιε‘’,  τα  κοινά  Αγι’ –Αγαθιώτικα  γλέντια  κι  οι  χαρές.  Φεύγεις  όμως  σαν  ένα  σύμβολο,  σαν  ένα  παράδειγμα  για  τους  σημερινούς  πανηγυριστές.  Μπορεί  να  έφυγες  από  τη  ζωή,  αλλά  θα  παραμείνεις  ζωντανός  στη  μνήμη  ολόκληρου  του  Αιτωλικού.  Γιατί  πεθαίνουν  μόνο  όσοι  δεν  αφήνουν  κληρονομιά.  Εσύ  όμως  Σπύρο  Φλάκα  αφήνεις  αξιόλογη  κληρονομιά.

        Γεια  σου,  Καπετάνιε.  Όλοι  θα  σε  θυμόμαστε.

 

Αιτωλικό  11 - 5 - 2010

Η  παρέα  σου.